PASTORALE ZORG
De heer Luis Alberto Herrera
Don Luis Alberto Herrera, priester van het aartsbisdom Managua in Nicaragua.
Pater Luis Alberto Herrera heeft de verslechterende situatie in zijn land aan den lijve ondervonden. Een tijdlang was hij rector van de kathedraal in Managua. In 2018 zag hij hoe jonge vluchtelingen in de kerk waar hij verantwoordelijk voor was werden doodgeschoten.
Hij heeft die episodes van groot geweld aan den lijve ondervonden en zijn gezicht was te zien in de media over de hele wereld die de ernstige aanvallen op de Nicaraguaanse kerk aan de kaak stelden.
Pater Herrera is momenteel pastoor van San Antonio de Padua (Jinotepe, Carazo), hoewel hij met bezorgdheid blijft leven over de teloorgang van zijn land.
Don Luis, wandelend door Rome met zijn metgezellen van de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis.
In de parochie van St. Antonius van Padua, voor de viering van de Heilige Mis.
Studeren met zijn medestudenten van de Licentiaat in Dogmatische Theologie.
Don Luis is 48 jaar, bijna 15 jaar priester, en tussen 2015 en 2017 studeerde hij een Licentiaat in Dogmatische Theologie aan de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis in Rome dankzij een beurs van de CARF-stichting.
In een interview met deze stichting vertelt hij over de situatie in Nicaragua, zijn ervaring in Rome, het belang van verdere scholing en, op een meer persoonlijk niveau, de redenen die hem ertoe brachten priester te worden. Don Luis spreekt duidelijk en direct en draait niet om de hete brij heen bij vragen.
Hoe is de situatie in Nicaragua nu?
De situatie in ons land is momenteel gespannen, er heerst een schijnbare rust, maar in werkelijkheid worden we belegerd door de politie, de As en de paramilitairen, die in de wijken altijd iedereen belagen die tegen de regering is.
Welke rol speelt de Kerk in deze diepe crisis die het land doormaakt?
De kerk speelt een verzoenende rol en bevordert de dialoog en het respect tussen de Nicaraguanen, aangezien onze samenleving momenteel sterk gepolariseerd is.
Heb je ingewikkelde situaties meegemaakt tijdens je verblijf in Nicaragua?
Persoonlijk heb ik de afgelopen jaren inderdaad moeilijke situaties meegemaakt, vooral in 2018 toen de sociaal-politieke crisis zich in het land voordeed.
Dat jaar was hij rector van de kathedraal van Managua. Op 18 april gingen enkele jongeren vreedzaam protesteren in de straten bij de kathedraal en werden plotseling aangevallen door de politie, die hen doodschoot.
In die spannende momenten zochten de jongeren hun toevlucht in onze kathedraal en lagen we bijna de hele middag onder vuur van de politie. Sommige jongeren werden gedood en er waren zelfs sluipschutters in het stadion. honkbal die ongeveer honderd meter ten noorden van de kathedraal ligt. Het was beangstigend.
Buiten dit conflict, hoe is Nicaragua sociaal en religieus?
Nicaragua is van nature een heel mooi land, met een groot potentieel aan natuurlijke hulpbronnen, maar helaas, en het is moeilijk om dat toe te geven, is het geregeerd door corrupte mensen die Nicaragua als hun haciënda hebben gezien. Onze mensen zijn eenvoudig, hardwerkend en zeer vurig in hun vroomheid. Wij zijn bovenal zeer mariaal; onze patroonheilige is de onbevlekte ontvangenis van Maria.
En hoe kwam uw roeping tot het priesterschap tot stand?
Mijn roeping kwam toen ik toetrad tot de groep misdienaars en toen ik enkele broeders ontmoette die naar mijn geboortedorp kwamen. Ze kwamen een maand op missie en beetje bij beetje ontdekte ik natuurlijk dat de Heer mij riep tot het priesterleven.
Maar wat was je mooiste herinnering aan die tijd?
Het meest intense moment was de dag van mijn wijding, de dag van mijn eerste mis. Maar het had ook grote invloed op mij toen op een dag in de biechtstoel, toen ik "Ave Maria Purisima" zei, een stem mij antwoordde die ik niet anders dan kon herkennen. Het was mijn moeder, de vrouw die me negen maanden in haar baarmoeder droeg en me daarna opvoedde. Ik herinner me dat ik tegen haar zei: "Mama, ben jij dat?", en ze antwoordde me: "Ja vader, ik ben het". Dat was voor mij een ervaring van de genade van de Heer, van zijn oneindige barmhartigheid. Ik kon niet geloven dat ik mijn moeder met de Heer Jezus verzoende door het sacrament van de boete, wetende dat zij het was die mij vele malen met mijn vader naar de parochiekerk bracht zodat ik elke eerste vrijdag van de maand ter ere van het Hart van Jezus bij de priester kon biechten. Nu zijn mijn ouders beiden bejaard, ze zijn gelukkig en wanneer ik hen bezoek vragen ze me altijd om het sacrament. Ik zeg tegen mezelf: "Heer, hoeveel genade hebt u voor mij gehad, dank u Heer".
"Ik wil de weldoeners van CARF bedanken dat zij mij de kans hebben gegeven om gevormd te worden aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis, zonder hen zou het voor vele priesters zoals ik niet mogelijk zijn om gevormd te worden en zoveel mooie ervaringen te beleven vol van de barmhartigheid van de Heer. Bedankt broeders, ik zal jullie altijd in mijn gebeden houden".
En u ging studeren in Rome, aan de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis, hoe was uw ervaring?
Natuurlijk was mijn ervaring in Rome geweldig, niet alleen omdat ik aan zo'n prestigieuze universiteit van uitstekende kwaliteit heb gestudeerd, maar ook omdat ik de priesterbroederschap heb beleefd met zoveel broeders van verschillende nationaliteiten. Daar kunt u onze katholiciteit en de nabijheid van de Kerk in de persoon van de paus ervaren.
Wat herinner je je het meest van je tijd in Rome?
In Rome heb ik de menselijke warmte kunnen ervaren van vele priesters van het Opus Dei, waaronder Don Javier Canosa, Don Federico Requena, Don Giulio Maspero en Don Antonio Rodríguez, die toen kapelaan was van de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis. Ze gaven me allemaal een getuigenis van een heilig leven. Persoonlijk zijn zij gewoon priesters die hun priesterschap trouw beleven en zich dagelijks heiligen met hun levensgetuigenis. Ik zal ze altijd zeer dankbaar zijn.
Waarom denkt u dat het belangrijk is om een goede priesteropleiding te hebben, zoals u die in Rome hebt gekregen?
Het is belangrijk om als priester een goede vorming te krijgen om de geseculariseerde wereld waarin wij leven het hoofd te kunnen bieden, om reden te geven aan onze hoop en aan ons geloof. De priester moet goed opgeleid zijn om de wereld aan te spreken op een goed intellectueel niveau, zowel in de filosofie als in de theologie, met name door middel van fundamentele theologie. Een goed opgeleide priester, vooral een die is opgeleid aan de Universiteit van het Heilige Kruis, is van groot belang voor het bisdom.
Vanuit uw ervaring, in welke aspecten van uw bediening kunt u het meest nuttig en praktisch zijn?
Vanuit mijn ervaring geloof ik dat ik als pastoor zeer nuttig ben in de vorming van leken. Ons volk houdt van zijn priesters als mensen die niet alleen heilig zijn, maar ook goed opgeleid, in staat om hen te vormen. Ik heb ook kunnen beseffen hoe nuttig een in Rome opgeleide priester is om les te geven in het seminarie. Ik heb er lesgegeven en heb een beetje kunnen bijdragen aan de vorming van toekomstige priesters in mijn bisdom, van wie sommigen onlangs zijn gewijd.
Kunt u ons tenslotte vertellen over uw mooiste momenten in Rome?
Mijn beste momenten als priester in Rome waren die op de priesteropleiding in Altomonte, omdat ik me daar thuis voelde en kon verbroederen met mijn andere broeders, maar ik heb ook goede herinneringen aan de momenten op de universiteit met de professoren, ieder met zijn eigen stijl van lesgeven.
Priesters, Gods glimlach op aarde
Geef uw donatie een gezicht. Help ons om diocesane en religieuze priesters te vormen.