Stichting CARF

17 april, 20

Getuigenissen van het leven

Angel, een seminarist uit Mexico: "Ik leef in vrijheid deze opsluiting".

Ángel de Jesús González is een seminarist uit Mexico die in het kerkelijk college van Bidasoa in Pamplona woont en studeert aan de kerkelijke faculteiten van de Universiteit van Navarra. Ondanks zijn isolatie als gevolg van het coronavirus zegt hij: "Ik leef in vrijheid in deze opsluiting". Hij vertelt ons over zijn dagelijks leven in quarantaine.

Midden in de vastentijd kwam het coronavirus. Voor sommigen is het een product van de mens of een waarschuwing van de natuur; voor anderen het einde van de wereld, wanhoop, paniek. Ik ben de weg van de gelovige ingeslagen, degene die vraagt: Waar bent u mijn God? Wat gebeurt er? Wat vertel je me vanuit deze realiteit? Ik, als seminarist, leef deze opsluiting in vrijheid.  God is nog steeds aanwezig en gebruikt deze vreemde en onbegrijpelijke situatie om ons iets te vertellen dat belangrijk kan zijn, iets over ons, over anderen, iets wezenlijks over Hem.

De nabijheid van God

Ondanks het feit dat sommige mensen me blijven herhalen "Waar is jouw God?" (Ps 42:3), en ik luister naar vrienden die in twijfel uitroepen zoals de psalmist "Mijn rots, waarom hebt Gij mij vergeten, waarom zou ik moedeloos rondlopen??" (Ps 42:10); desondanks is het fundamenteel voor mijn leven om de nabijheid van het eeuwig liefdevolle, de nabijheid van God te erkennen. Thuis blijven en naar het kruisbeeld staren is leven met de overtuiging dat God is aanwezig, Hij is hier, ondanks deze dramatische situatie.. Hij heeft ons lijden gedragen, omdat "God had de wereld zo lief dat hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft". (Joh3,16).

"Ik leef in vrijheid van deze opsluiting".

Met deze overtuiging Deze opsluiting door het coronavirus, in solidariteit met hen die bij mij wonen en met mijn familie, met wie wij zeer nauw verbonden zijn, zelfs op afstand. Thuis blijven, om plotseling te stoppen met mijn dagelijkse routine en overwegen dat de waarde van het leven belangrijker is dan het behalen van een graad of het aanschaffen van de meest geavanceerde mobiele telefoon. Thuisblijven, zoals de gezondheidsautoriteiten ons aanraden, maakt me... dankbaarder voor Godvoor alles wat hij mij onverdiend heeft gegeven, of het nu via mijn familie is of via van de weldoeners die helpen bij mijn priesteropleiding.

Want niet van huis gaan betekent genieten van de kleine details die vaak onopgemerkt blijven. De situatie van isolatie in solidariteit heeft mijn tijdschema een beetje gewijzigd, hoewel niet wezenlijk. Ik sta nog steeds op om 6.45 uur, God dankend met een lijst van gebeden die mijn moeder me van kinds af aan heeft geleerd. De laatste tijd heb ik deze gebeden uitgebreid met een deel van de rozenkrans om op een speciale manier voor Mexico te bidden.

Dit alles neemt niet weg dat onze geest en ons hart verbonden zijn met onze families, met de mensen die meewerken aan onze priesterlijke vorming en met allen die hulpeloos zijn, zelfs overheerst door angst, waardoor ze zelfs in deze situaties niet naar God kunnen luisteren.

 

Daarom kan ik zeggen dat ik, ondanks het coronavirus, in deze opsluiting in vrijheid leef.

Het ontvangen van de Eucharistie

In het oratorium bereid ik me voor om de Eucharistie te ontvangen. Ik denk aan al die mensen die niet persoonlijk kunnen deelnemen aan deze dagen van de Heilige Mis, maar wel online. Gebed voor de overledenevoor de zieken en hun familie, en voor alle heersers en vooral voor de Kerk. Na het ontbijt hebben we ons georganiseerd om onze kamers schoonmaken, gangen en trappen, volgens de vastgestelde gezondheidsinstructies.

Parochie klokken

Als ik klaar ben, bestudeer ik de vakken die ik studeer. Het is voor mij zeer ontroerend om 's middags de klokken van de nabijgelegen parochies te horen, die ons uitnodigen om het Angelus en het Angelus te bidden. het gebed van de paus tot Onze Lieve VrouwWe konden ook samen als kerk bidden voor degenen die dat het meest nodig hebben. Na de middag namen we deel aan de verschillende workshops die door de seminaristen werden georganiseerd. Bijvoorbeeld: Engelse les, Italiaans, gitaar, videobewerking, fotobewerking, enz. 

Contact maken met familie en vrienden in Mexico

Aan het einde van mijn dienst tijdens de lunch (we zijn met 108 in huis en om de afstand te bewaren hebben we om beurten gebeden) bid ik de rozenkrans. Om vier uur 's middags beginnen de online lessen. Tussen de lessen door, huiswerk en huiswerk, Ik communiceer met mijn mensen in Mexicodie de dag beginnen. Ik bid veel voor hen, stuur hen positief en preventief nieuws, links naar eucharistische uitzendingen, rozenkransen, kruiswegstaties, enz. Ik heb ontdekt dat sociale netwerken zeer positieve dingen hebben. Bijvoorbeeld, sommige dagen sluit ik aan bij mijn familie om samen de rozenkrans te bidden... voor het einde van Covid-19 en ik maak jullie deelnemers aan het gebed van het Bidasoa Seminarie. Zo zijn mijn vleselijke familie en mijn beroepsfamilie verenigd in het gebed van de familie van de kinderen van God, verenigd in het gebed van de Kerk.

God laat niet in de steek

Ik denk voortdurend aan de woorden van de psalm die zegt: "Waarom zijt gij terneergeslagen, o mijn ziel, waarom zijt gij verontrust? Hoop op God, dat ik Hem nog mag loven, het heil van mijn aangezicht en mijn God". (Ps 42,6). Ik denk met name aan mensen die niet rechtstreeks aan de sacramenten kunnen deelnemen of aan hen die geloven dat de Kerk, of zelfs God, hen in de steek heeft gelaten. Wat zeker is, is dat noch God noch zijn kerk iemand in de steek laat.Van de paus tot mijn bijna 6-jarige neefje, ze bidden in deze situatie, vooral voor degenen die het het hardst nodig hebben. Zo is het goed om te zien hoe sommige priesters met het Heilig Sacrament de straat op durven gaan, anderen brengen aanbiddingen aan Jezus in het Heilig Sacrament, Eucharistievieringen, Rozenkransen en zelfs online retraites.

Veel van Gods aanwezigheid in de sociale media

Niet sinds ik Facebook of Instagram gebruik heb ik zoveel van de aanwezigheid van de Heer gezien, zoveel mensen die dit soort links delen en zien. Zelfs niet-gelovigen zien Hem, en vroeg of laat zullen zij Hem tegenkomen, want God nodigt ons onder andere uit om onze huisgemeenten, onze familiebanden te herstructureren, waarderen wat we hebbenZijn sacramentele aanwezigheid waarderen, onze relatie en vertrouwen in Hem versterken. Om Hem bekend te maken. Ik ga verder met mijn schema. Voordat ik ga eten doe ik mijn avondgebed. In de vastentijd doe ik mee aan het offer van de afzondering om me beter voor te bereiden op het Pascha van de Heer. Na het eten deel ik recreatieve activiteiten met mijn metgezellen: bordspellen, documentaires en musicals. En tenslotte, voordat ik naar bed ga, bid ik een ander deel van de rozenkrans, de completen. Het is een tijd om God te danken voor een nieuwe dag.

Alles vergemakkelijkt een snellere verbinding met het goddelijke.

Een bovennatuurlijke betekenis geven aan quarantaine

Ik zou deze regels willen afsluiten door te benadrukken dat ik mijn quarantaine op deze manier beleef en er een bovennatuurlijke betekenis aan geef, dankzij de zeer solide menselijke en geestelijke fundamenten die te vinden zijn in de Bidasoa Seminar. De broederschap van de gezellen, de verantwoordelijkheid van het werk, het voorbeeld van vroomheid, het getuigenis van de vormers, de creativiteit van de leerlingen, enz.

Ik zou deze menselijke en geestelijke grondslagen niet hebben ontdekt als God mij niet in Bidasoa had geplaatst. Dit huis is als de werkplaats van een juwelier, waar de edelstenen worden gegoten die de Kerk en de wereld in de 21e eeuw nodig hebben. Misschien is deze quarantaine de beitel waarmee de Goede Juwelier de kostbare steen polijst die Mexico de komende jaren nodig heeft. Alleen God weet het. Daarom kan ik zeggen dat ik, ondanks het coronavirus, in deze opsluiting in vrijheid leef.

Deel Gods glimlach op aarde.

We wijzen je donatie toe aan een specifieke diocesane priester, seminarist of religieus, zodat je zijn verhaal kent en voor hem kunt bidden met naam en toenaam.
NU DONEREN
NU DONEREN