Sekiz çocuklu Katolik bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldim. Ailenin son çocuğuyum ve okuma şansı olan tek çocuğuyum. Ben on yaşındayken annem bana kendi hayatını anlatırdı. Rahibe olmak istiyordu ama kültür buna izin vermiyordu. Onun hikâyesi bana ilham verdi ve rahip olmadan önce sahip olduğum mesleği teşvik etti.
On üç yaşıma geldiğimde küçük papaz okuluna girdim ama eğitimimi tamamlayamadan annem vefat etti. Beni maddi olarak destekleyecek kimsem olmadığı için mesleğimi gerçekleştiremeyeceğimi düşündüm. Ancak rektöre durumu anlattım ve raporum piskoposa ulaştığında beni desteklemeyi tercih etti. Bu yüzden, desteğinizi istemek gibi farklı yollarla mesleğimi sürdürmeme yardımcı oluyor.
Ancak CARF Vakfı'ndan aldığım yardımı unutamam. Vakıf üyelerinin hiçbir karşılık beklemeden bize yardım etmek için kendilerini sunmaları gerçekten dikkate değer. Yaptıkları harika işler düşünüldüğünde, onlara teşekkür etmeye ve onlar için dua etmeye değer. Diğer insanların, bir rahip olarak hissettiğim çağrıyı terk etmeme neden olabilecek bir eksikliğim olmaması niyetiyle bana farklı şekillerde nasıl eşlik etmeye çalıştıklarını düşündüğümde, bu benim çağrı hissimi de artırdı.
Son olarak, yaşadığım Bidasoa Uluslararası Ruhban Okulu'nun atmosferi, tüm formatörler ve semineri arkadaşları da benim için çok önemli. Herkes için bir yaşam biçimi olan uluslararası bir ortamda yaşamak da bana Kilise'nin evrenselliğini, hepimizin Mesih'te bir olduğumuzu hissettiriyor.
Tanrı sizi çalışmalarınızda ve rahiplik mesleklerine yardımcı olmak için yaptığınız çalışmalarda her zaman kutsasın".
